Megan Abbott: "Koniec wszystkiego"

Autor: Megan Abbott
Tytuł: "Koniec wszystkiego"
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Stron: 238




„Cała ta beznadzieja i żałość wybuchają z taką siłą, że można się nią zadławić. Po godzinie, może dłużej, pałętania się po domu dostrzegam, że czas może się niemal zatrzymać. Nie wyobrażam sobie, jak przetrwam te letnie dni bez Evie. Nie wyobrażam sobie lata bez Evie. Nigdy nie spędzałam lata bez Evie.”

Co się dzieje z dzieckiem, które znika? Gdzie przebywa i z kim? Jak bardzo jest zagrożone? Czy cierpi? I czy każdy dzień zmniejsza szansę na odnalezienie go żywego? Na takie i inne pytania możemy próbować sobie odpowiedzieć czytając książkę „Koniec wszystkiego” M. Abbot…

Lizzie jest najlepszą przyjaciółką Evie, jej cieniem, kompletną połową. Evie, która zniknęła. Cichej trzynastolatki, która przepadła bez wieści. Dziewczynki pożegnały się przed boiskiem szkolnym - Lizzie wybierała się z mamą do centrum handlowego, Evie wolała pójść pieszo, jednak nigdy nie dotarła do domu. Gdy Lizzie znajduje się w ogniu pytań policji z dnia na dzień jej pamięć zaczyna wydobywać na światło dzienne zapomniane wcześniej fakty. Ktoś wystawał pod domem zaginionej dziewczynki co noc – jakiś starszy mężczyzna, wpatrzony w jej okno z chorobliwą fascynacją. Lizzie przypomina sobie samochód, który widziała tamtego dnia na boisku. Zaczyna odtwarzać ostatnie rozmowy z przyjaciółką, łączyć tropy. Czy jej pomoc okaże się skuteczna? Czy Evie się odnajdzie? I co tak właściwie się stało?

Książka Abbott jest niespotykana, inna niż wszystkie, nie do zapomnienia. To rodzaj tej lektury, podczas czytania której mamy ściśnięte z emocji gardło. Jej strony wręcz kipią od emocji: ból, tęsknota, podejrzliwość, niewiedza… To wszystko składa się na unikalną mieszankę, jakiej dostarcza nam Lizzie – bo to ona jest narratorką tej opowieści. Dziewczynka nad wyraz dojrzała, w swoich obserwacjach i rozmyślaniach dająca najlepszy temu wyraz, jest również bardzo wrażliwa. Stylistyka jej wypowiedzi ma w sobie coś niepowtarzalnego, zbliża język do poezji. Przyznam, że książkę czytało mi się wprost świetnie, choć tyle w niej niejasności, dwuznaczności i przemilczeń. Zagadka rozwiązuje się stopniowo i w nieoczekiwany sposób. Abbott podejmuje tu drażliwe tematy tabu, jej powieść to pasjonujący thriller psychologiczny o dużej dawce erotyzmu. Powieść odważna, ekspresywna, z drugim dnem.

Bo właśnie owo drugie dno jest największą mocą tej książki. Bardzo chciałabym wymienić się z poglądami o książce z kimś, kto już ją czytał, albo ma zamiar to zrobić w najbliższym czasie. Zakończenie tej powieści jest bowiem tak zaskakujące, że ja sama przez chwilę nie mogłam się do końca połapać. Daje możliwości różnych rozwiązań, wielu interpretacji, a przynajmniej w mojej głowie zaczęło od razu kiełkować kilka myśli i bardzo chciałabym skonfrontować te opinie z innymi, by wspólnymi siłami dojść do najwłaściwszej konkluzji. Myślę, że zakończenie niektórych czytelników może wręcz rozczarować, pozostać dla nich niezrozumiałe. To książka z rodzaju tych, gdzie trzeba się skupić, czytać między wierszami, zwracać uwagę na słówka - lektura wymagająca. Obraz, jaki może odsłonić się przed czytelnikiem pod koniec lektury naprawdę zwala z nóg. Sama do tej pory aż nie wiem co myśleć… Chyba wrócę do niej jeszcze kiedyś, gdy czas na to pozwoli. Bo naprawdę warto.


Ocena: 6/6