Zaległości, zaległości... :)

Ostatnio brak czasu na bloga...

W tym okresie przede wszystkim:

Obejrzałam 5. sezon The Walking Dead

 Zaczęło się naprawde ostro. Przez pewien moment zastanawiałam się - co jest grane? Czy to naprawdę ten serial? Jak to możliwe? Twórcy wzięli sobie chyba do serca komentarze o tym, że zombie bardziej śmieszą niż straszą i dali z siebie wszystko. Ten sezon jest bardzo brutalny, ocieka krwią. A jednocześnie dużo w tym wszystkim zadumy i refleksji - co znamienne dla tej produkcji. Przyznam, że można się popłakać. Zwłaszcza gdy grupa naszych ulubieńców, rozdzielona w poprzednim sezonie, ma wreszcie szansę się spotkać. O ile czwarty sezon nie trzymał poziomu i troszkę mnie nużył, o tyle tutaj wszystko wróciło na swoje tory. Jest elektryzująco. Chcę więcej :)


Mam za sobą sezony 2-4 Gry o Tron.

Tu również - jestem zadowolona. Choć tylu pochwał na temat tej produkcji nasłuchałam się wcześniej, że liczyłam może na coś lepszego. Jest dobrze, podoba mi się, wciąga, ale czegoś zabrakło. Czy tylko ja mam takie odczucie? Podoba mi się, jak wątki rozgałęziają się w tym serialu, jak wciąż pojawiają się nowe. Trochę żal, że rzeczywiście - chyba wszyscy muszą zginąć. Ale ta nieprzewidywalność dodaje dreszczyku emocji - człowiek boi się przywiązać do któregokolwiek z bohaterów, bo wie, że lada moment będzie musiał się z nim pożegnać. Najbardziej podobają mi się ujęcia dotyczące Khaleesi i smoków oraz Brana i jego wizji z trójocznym krukiem.



Arrow
Jestem w trakcie pierwszego sezonu, czyli jeszcze czas na opinię. Po pierwszym odcinku wydawało mi się, że będzie to płytka młodzieżówka o superbohaterze biegającym z łukiem po mieście, ale z każdym odcinkiem serial się rozkręca.Współczesny Robin Hood. Może nie powala na kolana, ale przyjemnie się go ogląda. Potrafi dać kopa, a poza tym.... Wysportowany Oliver Quenn na ekranie - dobrze się to ogląda :p

A z książek...

Kurt Vonnegut - "Śniadanie mistrzów"
Bardzo mnie porusza jego proza. Bawi i wzrusza. Poza tym świetnie gra z konwencją, wplatając w nową opowieść bohaterów innej swojej pozycji. Takie mrugnięcie oka do czytelnika. Książka jakby sama pisze się na naszych oczach. Autor odkrywa się na jej kartach, mówi do nas, pokazuje nam cały proces. Uwielbiam takie smaczki w literaturze. Mam w kolejce inne powieści tego autora.