Matthew Quick: "Poradnik pozytywnego myślenia"

Autor: Matthew Quick
Tytuł: "Poradnik pozytywnego myślenia"
Wydawnictwo: Otwarte
Stron: 376

„Dobrze, że rozpłakałeś się przy tej piosence. Teraz musimy tylko przekształcić łzy w ruch. Musisz płakać przez taniec, rozumiesz?”

Pewnie wiele/u z Was widziało nominowany do Oscara aż w 8 kategoriach film „Poradnik pozytywnego myślenia”. Mniej więcej w tym samym czasie pojawiło się polskie wydanie książki, na której oparte jest to dzieło. Na okładce główni bohaterowie – Bradley Cooper i Jennifer Lawrence. Trudno więc nie utożsamiać ich z miejsca z bohaterami Matthewa Quick’a, choć książka i film zdecydowanie różnią się od siebie.

Pat to trzydziestopięciolatek, który właśnie wyszedł z „niedobrego miejsca”. Nie do końca ma świadomość dlaczego przebywał na oddziale zamkniętym, i że spędził tam… cztery lata. Początkowo Pat czuje, że rozłąka z Nikki, jego żoną, trwała chwilę, najwyżej kilka miesięcy. Jest przerażony i totalnie zagubiony, gdy odkrywa, że jego najbliżsi mają kilkuletnie dzieci, jego ulubiony stadion zburzono i wybudowano nowy, a brat jest żonaty. Chwilę trwa, nim Pat przyswoi te informacje i odkryje co tak naprawdę dzieje się w jego głowie. Pomocna w odnalezieniu stabilizacji okaże się Tiffany – dziewczyna równie ”skrzywiona” jak on. Ich znajomość początkowo cechuje spory dystans, ale wkrótce połączy ich skomplikowana, pełna temperamentu zażyłość. Bo nic tak nie zbliża jak… taniec.

Historia jest przejmująco smutna. Nie nastawiajcie się na komedię romantyczną, choć ci, którzy oglądali film, wiedzą mniej więcej jak to się zakończy. Książka znacząco jednak różni się od filmu – jest bardziej rozbudowana, dłuższa, zakończenie układa się trochę inaczej, choć końcowy wydźwięk jest podobny. Muszę przyznać, że trudno czytało mi się książkę, mając w pamięci film. Tiffany jest starsza od Pata, czyli jest przed 4o-stką, a w mojej głowie wciąż pojawiała się młodziutka twarz Lawrence. Książkowy Pat to mężczyzna pogubiony w życiu, niestabilny, odrzucający prawdę, żyjący w bezpiecznym świecie ułudy. Mamy wrażenie, że czytamy zapiski nastoletniego chłopca (bo akcja poprowadzona jest z perspektywy jego osoby, zapisków w jego dzienniku), a nie dojrzałego mężczyzny. Pat poświęca wiele czasu treningom, nadrabia zaległości książkowe (bo jego żona jest nauczycielką angielskiego), ćwiczy uprzejmość, bierze leki, rozmawia z terapeutą. Wierzy, że te wysiłki pomogą mu odzyskać ukochaną.  Każdą chwilę dnia poświęca myśleniu o niej. Zauważamy jednak dużo więcej niż sam Pat. Widzimy troskę w oczach matki, wyłapujemy półsłówka w jego rozmowach ze znajomymi. Oni wiedzą co takiego zaszło w życiu bohatera, że stracił żonę, zamknął się w sobie i wyparł przeszłość. Wiedzą wszyscy, ucieka tylko Pat.  Droga do odkrycia prawdy będzie żmudna i bolesna.

Polecam tę książkę, jest naprawdę dobra, można ją „połknąć” w parę popołudni. Mimo, że opowiada o trudnej sytuacji, czyta się ją z dużą lekkością i przyjemnością. Trochę mam mieszane uczucia gdy porównuję ją z filmem. Spodziewałam się identycznego przebiegu wydarzeń, polubiłam filmowe zakończenie i brakowało mi go, choć forma M. Quick’a również przypadnie Wam do gustu. Podsumowując, naprawdę warto zapoznać się z tym utworem.     

PS Pod koniec książki Tiffany daje Patowi z prezencie "Niezbędnik obserwatora nieba", a inna książka autora, wydana niedawno w Polsce, nosi tytuł "Niezbędnik obserwatorów gwiazd". Ciekawi mnie to połączenie i na pewno sięgnę po tę drugą pozycję. Nawiasem mówiąc, fajna rzecz, taki niezbędnik :)