Zaległości - Sekretne życie pszczół, Czy miałaś kiedyś rodzinę?, Stulecie detektywów

Nie macie pojęcia jak bardzo żałuję, że nie mam już czasu na bloga i swoje pasje tyle, co kiedyś. Pochłaniająca, wypełniona stresem praca skutecznie odbiera zapał. O ile czas na ulubiony serial czy nową książkę zawsze się gdzieś znajdzie – po pracy, na przerwie w pracy, w dzień wolny (jak dziś), to z pisaniem jest trudniej. Gdy mam wybrać –blog czy czytanie książki, wybieram to drugie. Z tego powodu w ciągu ostatnich miesięcy przewinęło się przez moje ręce wiele książek, o których nie pisnęłam tu ani słowem. Czas to zmienić, w skróconej oczywiście formie. Ale chciałam by pojawiły się chociaż ich tytuły- znak, że nie rzuciłam czytania, że zawsze będzie mi bliskie.

 "Sekretne życie pszczół"

Sue Monk Kidd

Wydawnictwo Literackie

352 str.

„Sekretne życie pszczół” Sue Monk Kidd czytałam chyba pół roku temu, jeśli nie dawnej. To był ten czas, gdy wszyscy czytali książki z jakąś pszczołą w tle – zauważyliście, jak bardzo popularny był to temat? Książka opowiada o kilkunastoletniej Lily, wychowywanej przez surowego ojca. Dziewczyna żyje w przeświadczeniu, że przyczyniła się do śmierci matki. Nie pamięta dokładnie wydarzeń ze swojego dzieciństwa, ale urywki wspomnień z dzieciństwa i fakty, jakie jej wpajano, utwierdzają ją w tym. Czuje się niekochana i winna – dlatego w pewnym momencie ucieka z domu, obierając za towarzyszkę czarnoskórą opiekunkę. Razem trafiają do małego miasteczka, gdzie trzy czarnoskóre siostry zajmują się produkcją miodu. Z tym miejscem łączy Lily więcej, niż mogłaby przypuszczać.

Książka w piękny sposób inicjuje temat trudnego dorastania, akceptacji, kobiecej przyjaźni i odmienności. Ukazuje Amerykę lat 60. XX wieku i silnie rysuje problem rasizmu i braku swobód osób, uważanych za gorsze z powodu swojego koloru skóry. Może w mojej ocenie książka nie była tak wybitna, jak sugerowały to wszystkie pochwały z okładki, ale zapadła mi w pamięć. Dodatkowym plusem jest to, jak opisuje miłość do miodu, do pszczół, do pracy. Przypomniała mi dzieciństwo, kiedy mogłam obserwować jak dziadek dogląda swoich uli i wytwarza miód. Czasem żuliśmy soczyste plastry, wypełnione miodem, jeszcze gorące. Miło było wrócić do tych chwil :)

 "Czy miałaś kiedyś rodzinę?"

Bill Clegg

Wydawnictwo W.A.B

336 str.

Kolejnym tytułem, o którym jeszcze tu nie wspominałam, jest książka „Czy miałaś kiedyś rodzinę?, autorstwa Billa Clegga. Tytuł po prostu mnie spiorunował, jak i okładka przedstawiająca spalone zapałki. Bo właśnie tragiczny pożar jest punktem centralnym tej opowieści – w przeddzień ślubu Lolly w jej domu wybucha pożar. Giną niedoszli małżonkowie oraz partner matki panny młodej. Tylko June udaje się przeżyć – nie było jej wtedy w mieszkaniu, wyszła po kłótni z Luke. Wydarzenie to wpływa na całe miasteczko – przeraża, zasmuca, wywołuje pytania, spekulacje. Kto jest winny tragedii?

Książka rysuje historie kilku osób, poszczególne osoby dotyczą kolejno różnych osób. Dzięki temu mamy okazję bliżej poznać bohaterów, odczuć jak bardzo pożar zmienił ich życie. Każdy cierpi na inny sposób, każdy coś stracił. Książka pokazuje jak żyje się dalej, co czują ci, co pozostali, jak silne może być poczucie winy i do jakich działań popycha. Gdy po nią sięgałam, spodziewałam się szczerze mówiąc czegoś innego, większego nacisku na tajemnicę pożaru, tymczasem książka przeplata po prostu historie różnych osób, które w miarę rozdziałów stają się coraz bardziej powiązane. W końcu jednak wracamy do owej tragicznej nocy, by znaleźć odpowiedź na wszystkie pytania…

"Stulecie detektywów"

Jurgen Thorvald

Wydawnictwo Znak

702 str.

No i wreszcie trzeci tytuł, najbardziej obszerny. „Stulecie detektywów” Jurgena Thorwalda to 700 stron historii kryminalistyki. Ja bardzo lubię pozycje tego autora, są dla mnie wybitne – dbałość o szczegóły, historię, bibliografię, totalne zagłębienie się w temat i przybliżenie obranych zagadnień w przystępny, ale pouczający sposób. Wcześniej czytałam jego książkę o ginekologii, mam w domu jeszcze opowieść o chirurgii, także trochę przede mną :) Właściwie przybrałam dziś skrótowa formę opowiadania o tym, co czytałam, więc trudno mi się odnieść tu do tak monumentalnego dzieła. To po prostu kryminalistyka w pigułce, od samych początków. Nie wiem czy znajdziemy bardziej rzetelne dzieło, które zawiera w sobie aż tyle treści. 

Thorwald zaczyna od samych początków – od identyfikacji. Zanim odkryto genialną metodę daktyloskopii, czyli porównywanie linii papilarnych dłoni, radzono sobie w inny sposób. Pomysłów było wiele, szczególnym uznaniem cieszyło się mierzenie wybranych części ciała i porównywanie uzyskanych wyników. Odciski były przełomem, ale w czasach gdy o komputerach można było jeszcze pomarzyć, wynalezienie sposobu na ich opis i katalogowanie, nie należało do najłatwiejszych. A to dopiero początek. Dalej mamy samą medycynę sądową – jak się rozwijała, jak trudno było udowodnić, że medycyna na sali sądowej może odgrywać kluczową rolę, ale też z jakim ryzykiem wiąże się popełnienie błędu w badaniach. Dawniej wiele morderstw nie wykrywano, uważano że ofiary po prostu umierały w tragicznych okolicznościach, popełniały samobójstwa, ulegały wypadkom. Trudno było wykryć zbrodnię, ale rozwój nauki i medycyny znacznie to ułatwił. Toksykologia czy balistyka – kolejne wielkie rozdziały, opisujące coraz to nowsze sposoby na docieranie do prawdy. Książka pokazuje historie ofiar i zbrodniarzy, coraz to nowsze na pozbawienie życia, które przyczyniały się też do rozwoju kryminalistyki. Bez zbrodni nie byłoby obecnej wiedzy, choć ich ogrom, okrucieństwo i bezduszność przyprawia o dreszcze.

Warto wiedzieć jak rodziła się obecna wiedza, ile trudności naukowcy spotykali po drodze, jak w ogóle powstał zawód detektywa, w jaki sposób funkcjonowały dawne sądy czy policyjne oddziały. Polecam, bo to naprawdę ciekawa książka, którą z jednej strony czyta się jak dobry kryminał, z drugiej to kopalnia wiedzy na naprawdę intrygujący tema, kompendium wiedzy i encyklopedia, którą chce się czytać.