Dodie Smith: "Zdobywam zamek"

Autor: Dodie Smith
Tytuł: "Zdobywam zamek"
Wydawnictwo: Świat Książki
Stron: 352





„Dla wszystkich, którzy pokochali powieść L.M. Montgomety Błękitny zamek” - ten wstęp krzyczy do nas z okładki książki D. Smith „Zdobywam zamek”. A ja się na Montgomery wychowałam, połykając wszystkie „Anie” i ubóstwiając wspomnianą wcześniej powieść – tak na marginesie, leży u mnie na półce,w kolejce do „odświeżenia”, bo minęło tyle lat i ciekawa jestem, jak odbiorę ją teraz, powoli dobiegając trzydziestki (heh :P).

Powieść Dodie Smith z Montgomery ma z cech wspólnych chyba tylko zamek w tytule i czas, w którym rozgrywa się akcja. Jak żartobliwie określono książkę, można ją nazwać „blogiem nastolatki z epoki przedkomputerowej”. Książka miała premierę w Anglii w 1948 roku, polskie wydanie ukazało się na rynku po raz pierwszy. Czy warto „odkurzać” takie starocie, ups, klasyki, co myślicie? Czy to zbyt ryzykowne?


Główną bohaterką i zarazem narratorką opowieści jest siedemnastoletnia Cassandra. Dziewczyna skrupulatnie zapisuje w swoim pamiętniku (stenografując, dla bezpieczeństwa rzecz jasna) okruchy dnia codziennego, odmalowując przed nami obraz życia biednej rodziny, dzierżawiącej okazały zamek. Ojciec Cassandry, niegdyś pławiący się w blasku sławy po wydaniu swojej debiutanckiej powieści, teraz to autor przebrzmiały, zapomniany, nie mogący pisać od lat. Cassandra mieszka z siostrą, śliczną Rose, młodszym bratem oraz macochą – utalentowaną młodziutką modelką. Członkiem rodziny jest również Stephen, syn zmarłej pokojówki. Rodzina mieszka w podupadającym, średniowiecznym zamku, klepiąc biedę, praktycznie pozbawiona dochodów. A jednak mimo to ich życie jest pełne blasków, bo potrafią cieszyć się z najdrobniejszych spraw. Czytając zapiski Cassandry nieraz myślałam o tym, jakim cudownym uczuciem musiał być spokój tamtych czasów – siedzenie do późna przy palącej się świecy, czytanie tomików poezji, śpiew, farbowanie sukien, spędzanie wieczorów w rodzinnym gronie, długie spacery po lesie i ekscytujące wyprawy do miasta. Dziś często nie dostrzegamy znaczenia podobnych detali.

Cassandra jest nastolatką tak różną od dzisiejszych, że zastanawiam się, czy ta książka w ogóle trafi do młodzieży. Nawet dla mnie zachowanie sióstr bywa często naiwne, staromodne, nudne, groteskowe. Bohaterowie są kryształowi, niewinni i delikatni. Pierwszy pocałunek, wyznanie miłosne, ba!, sama tęsknota za ukochaną osobą... Tak się kiedyś żyło, tak się zachowywało, a jednak czytanie o tym dzisiaj budzi konsternację, niedowierzenie, czasem wszystko wydaje się przesadzone. Sama wizja związków – gdy do akcji wkraczają już dwaj panowie, Simon i Neil – przyprawiała mnie czasem o salwy śmiechu. Jak łatwo się zakochać, jak łatwo poprosić o czyjąś rękę, jak status społeczny może decydować w wyborze małżonka... Właściwie fabuła książki jest nieskomplikowana i łatwo możemy odgadnąć jak potoczą się miłosne perypetie sióstr. A jednak czytamy, śledząc wzruszenia i rozterki, tak obce dzisiejszemu światu. Może dobrze czasem zanurzyć się w kolorycie zamierzchłych epok, by oderwać się od rzeczywistości, przypomnieć sobie czym jest słodka dziewczęcość, jednak zdecydowanie wolę nasze czasy i literaturę współczesną. To książka dla fanów powieści w klimacie Jane Austen, dla tych, którzy chcą wrócić do lektur własnego dzieciństwa. Wielbicielom paranormal romance i młodzieżowek, które teraz zalewają rynek, raczej jej nie polecę, bo po prostu się wynudzą. Ta opowieść sunie wolno, jest łagodna, przewidywalna, ale broni się humorem, klimatem i szczerością bohaterów z iście angielskim wdziękiem. A, i kocham tę okładkę! :)


*egzemplarz recenzyjny